ՀՀ քաղաքացին ավտոմեքենայով մուտք է գործում Վրաստան, որտեղ մնում է մի քանի օր: Հայաստան վերադառնալուց, հայ-վրացական սահմանին վրացի սահմանապահները վերջինիս տեղեկացնում են, որ տուգանք ունի և պահանջում են այն տեղում վճարել: Ընդ որում, ՀՀ քաղաքացու համար անհայտ է մնում տուգանքի իրավական հիմք հանդիսացող վարչական իրավախախտումը, իրավախախտման մասին որոշման բովանդակությունը: ՀՀ քաղաքացուն ներկայացվում է բացառապես տուգանքի թվային արտահայտությունը և պահանջը` անհապաղ վճարել: Անշուշտ, ՀՀ քաղաքացին կարող է հրաժարվել վճարելուց, կարող է պահանջել տուգանքի հիմք հանդիսացող բոլոր փաստաթղթերը, սակայն ... Գործնականում, քաղաքացու կողմից վճարումից հրաժարվելու կամ փաստաթղթեր պահանջելու արդյունքում քաղաքացին լավագույն դեպքում մի քանի ժամ կանցկացնի սահմանակետում, վատագույն դեպքում` վերջինիս նկատմամբ կկիրառվի Վրաստան մուտք գործելու արգելքը:
Իսկ այն, որ քաղաքացին չի ընդունում իրավախախտման վերաբերյալ որոշման իրավաչափությունը, ցանկություն է հայտնում բողոքարկել այն վերադասության և դատական կարգով, Վրաստանին, ի դեմս պետության սահմանապահների, չի հետաքրքրում: Այսինքն, Վրաստանը փաստացի հրաժարվում է արդարադատությունից: Ավելին` ենթադրյալ իրավախախտման տուգանքը ստիպողաբար գանձվում է ոլորտի հետ որևէ առնչություն չունեցող անձանց` սահմանապահների, կողմից:
Բացի դրանից` հայ-վրացական սահմանում ՀՀ քաղաքացիներից գանձվում են 10-20 տարվա վաղեմություն ունեցող իրավախախտումների գումարները, ինչն իրավական առումով ևս խոցելի է:
Այս ամենը նշանակում է, որ Վրաստանի կողմից ՀՀ քաղաքացիների նկատմամբ սահմանափակվել է արդարադատության նկատմամբ հասանելիությունը:
Կարծում եմ` դա ՀՀ օրվա իշխանությունների ապաշնորհ քաղաքականության արդյունք է:
ՀՀ քաղաքացիները պետք է պաշտպանված լինեն ՀՀ-ի կողմից:
Կարեն Հեքիմյան